| ਬਲਦੇਵ ਹੋਇਸਲਰ* |
ਆਮ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਹਿਰਦੇ ਨਾਲ ਆਮ ਇਤਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕੇ ਸਾਡੀ ਪੂਜਨੀਕ ਮਾਤਾ
ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਪੰਜਾਬ ਕੌਰ ਸਦੀਵੀਂ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਤਾਬ ਨ ਝਲਦੀ ਹੋਈ ਸਾਨੂੰ ਸਦੀਵੀਂ ਵਿਛੋੜਾ ਦੇ
ਹੀ ਗਈ .15 ਅਗਸਤ 1947 ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਬਾਪ ਪੰਜਾਬ ਸਿੰਘ ਦਾ ਏਹਦੇ ਸਾਮਨੇ ਕਤਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ
..ਏਸ ਨੇਂ ਬਰਦਾਸਤ ਕੀਤਾ..ਤੁਰਕੀ ..ਅਰਬੀ ..ਫ਼ਾਰਸੀ ਵਰਗੀਆਂ ਸੌਕਣਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹਨੇਰੀ
ਤਰਾਂ ਝੱਲਦੀ ਰਹੀ.ਓਦੋਂ ਤਕੜੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ...ਇਹਨਾਂ ਸੌਕਣਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋ ਹੋਰ ਉਰਦੂ ਤੇ
ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਨੂੰ ਵੀ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਦਰਜ਼ਾ ਦਿਤਾ...ਬੁੱਲ ਸਿਓਂ ਲਏ .. ਉਫ ਤਕ ਨੀ ਕੀਤੀ
...ਸਾਨੂੰ ਪਾਲਦੀ ਰਹੀ ..ਅਸੀਂ ਸੌਕਣਾਂ ਦਾ ਦੁੱਧ ਚੁੰਗਦੇ ਰਹੇ. ਮਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਏ
...ਅਸੀਂ ਏਹਦੇ ਦੁਖ ਦਰਦ ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਨ ਹੋਏ ..ਅੱਜ ਓਹਦੇ ਮਰਨ ਤੇ ਓਹਦਾ ਓਹ ਦੁਖ ਸਾਡੇ
ਦੁਖ ਚ ਵਾਧਾ ਹੀ ਤੇ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ... ਯਾਰੋ ਇਹ ਸਾਡੀ ..ਮਾਂ ਦੀ ਸਿਫਤ ਸੀ...ਸਾਡੀ ਨਾਨੀ
ਸੰਸਕ੍ਰਤ ਵਿਆਹੀ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਨਾਨੇ ਨਾਲ ਸੀ ਪਰ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕ ਪੰਡਤਾਂ ਦਾ ਕਰਦੀ ਰਹੀ ...
ਹੁਣ ਓਹਦੀ ਕਬਰ ਵੀ ਪੰਡਤਾਂ ਦੀ ਜੰਤਰੀ ਚ ਬਣ ਗਈ .ਹੁਣ ਕਲ ਸਿਖਰ ਦੁਪੇਹਰੇ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਭਾਗ
ਪਟਿਆਲੇ ਦੇ ਅਹਾਤੇ ਵਿੱਚ. ਜੋ ਕੇ ਏਸ ਦੇ ਪੇਕੇ ਵੀ ਸਨ ....ਪਾਠ ਦਾ ਭੋਗ ਪਾਓਨਾ ਹੀ
ਪੈਣਾ ਹੈ. ਸੰਸਕਾਰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਆ ਜਾਣਾ ਮੇਰੇ ਕੱਲੇ ਤੋਂ ਲੰਗਰ
ਪਾਣੀ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਨੀ ਹੋਣਾ .. ਪੰਜਾਬ ਪਹਿਲਾਂ..
* ਪੰਜਾਬੀ ਮੂਲ ਦਾ ਲੇਖਕ ਬਲਦੇਵ ਹੋਇਸਲਰ ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਜਰਮਨ ਵਸਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
** ਇਹ ਲੇਖਕ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਵਿਚਾਰ ਹਨ।
No comments:
Post a Comment